Πλανώνται πλάνην μεγάλην οι περί την Προνομιούχον Εταιρίαν, αν νομίζωσιν ότι δύνανται εκ’αστοτε και προς όλους να θολώνουν τα νερά, ούτως ώστε να παρέλκηται η προσοχή των πολλών εκ του κυρίου ζητήματος, δι΄ο αυτοί ευθύνονται. Τούτο κατώρθωσαν ήδη απέναντι της Κυβερνήσεως, την οποίαν απεπλάνησαν αυτοί ούτως, ώστε να λησμονήση τας υποχρεώσεις της Εταιρίας, τας απορρέουσας εκ των χρηματικών εγγυήσεων των εξαγωγέων της σταφίδος και να συζητή προς αυτούς περί διανομής ιδανικών και ανυπάρκτων κερδών, δίκην ποιμενικού κυνός, λοστις κυνηγών πολλάκις δάκνει τον κατ΄αυτού βαλλόμενον λίθον, αντί του βάλλοντος τούτον.
Αλλά πρέπει να είνε τωόντι πολύ αφελείς, ίνα πιστεύσωσιν αυτοί ότι ηδύναντο να επαναλάβωσι τώρα το αυτό παιγνίδι και προς ημάς.
Προς τον σκοπόν τούτον εξαπέλυσαν οι αγαθοί εναντίον μας τον σύμβουλον της Εταιρίας κ. Δ. Γεωργιάδην, όπως αποδείξωσι δι΄ αυτού, ουχί ότι καλώς επέτρεψαν δια το ενεστώς σταφιδικόν έτος τας χρηματικάς εγγυήσεις, τας οποίας η σύμβασις συνεχώρησεν εξαιρετικώς μόνον δια το έτος 1905, ουχί ότι καλώς εισέπραξαν αυτοί 140 αντί των 130 δραχ. το χιλιόλιτρον, ως ορίζει η σύμβασις, ουχί τέλος ότι καλώς ενθυλακώσαντες τας εκ 2.500.000 δρ. χρηματικάς εγγυήσεις αρνούνται νύν να εκπληρώσωσι την υπό της συμβάσεως επιβαλλομένην εις αυτούς αντίστοιχον υποχρέωσιν της αγοράς των 18.000.000 ε.λ. σταφιδοκάρπου αλλ΄ότι η Γαλλική Εταιρία η αναλαβούσα το αποκλειστικόν δικαίωμα των γενικών αποθηκών εν Σμύρνη εδαπάνησε δια την προκυμαίαν μόνον ταύτης 12 εκατομμ. φρ. χρυσών και ότι υπό τον νόμον του 1905 δεν ηυδοκίμησεν εν Ελλάδι ο θεσμός των Γενικών Αποθηκών.
Ημείς επιφυλαττόμεθα λίαν προσεχώς να καταδείξωμεν, πόσον ανακριβείς είνε οι ισχτρισμοί του κ. Δ. Γεωργιάδου, ότι θα κάμωμεν ειδικόν λόγον περί Γενικών Αποθηκών, εν Ελλάδι. Το γε νυν έχον παρατηρούμεν μόνον ότι ο θελήσας να διαψεύση ημάς είνε αυτός εκείνος, όστις εν καιρώ μεν επιψηφίσεως της συμβάσεως της Προνομιούχου Εταιρίας πνέων πυρ και μανίαν κατ΄ αυτής έγραψεν άρθρα επί έρθρων εν τη «Ακροπόλει», δι΄ων ουδέν πλέον, ουδέν έλαττον εζήτει ν΄ αποδείξη ή ότι η σύμβασις εκείνη ήτο καταστρεπτική δια τους σταφιδοπαραγωγούς, τώρα δε μετασχηματισθείς αίφνης εκ Σαύλου εις Παύλον δι΄ ους λόγους αυτός οίδεν, επαγγέλλεται ότι θ΄ αποδείξη ότι και η σύμβασις και η Προνομιούχος Εταιρία είναι ευεργετικώταται δια τους σταφιδοπαραγωγούς. Εις αυτόν δεν ήτο βεβαίως δύσκολον να γράψη ό,τι έγραψα και περί της εν Σμύρνη Γαλλικής Εταιρίας και περί των εν Ελλάδι Γενικώβ Αποθηκών, ίσως ίσως διότι έπιθυμεί ούτω πως να παράσχη αφορμήν εις τον φιλον κ. Π. Καράλην, ίνα δημοσιεύση και δευτέραν μελέτην, συμπληρούσαν την εις το β΄μηνιαίον παράρτημα των «Αθηνών» καταχωρισθείσαν, και δη υπό τον τίτλον «διατί ενίοτε δεν ερυθριώμεν».
Πλην τούτο δεν κωλύει ημάς, ινα προκαλέσωμεν τους περί την Προνομιούχον Εταιρίαν, όπως αφήσωσι κατά μέρος τας τοιαύτας υπεκφυγάς και απολογηθώσι σαφώς και κατηγορηματικώς δι΄ ό,τι ημείς τους εγκαλούμεν. Οφείλουσιν αυτοί ν΄ απολογηθώσιν, διατί εναντίον του νόμου ΓΠ και της υπό τούτου κυρωθείσης συμβάσεως α) επέτρεψαν εφετος τας χρηματικάς εγγυήσεις, β) εισέπραξαν αντί 130 δρχ. 140 το χιλιόλιτρον και γ) αρνούνται νυν ν΄ αγοράσωσι το υπό των χρηματικών εγγυήσεων εκπροσωπούμενον ποσόν σταφίδος επί ζημία ανυπολογίστω των σταφιδοπαραγωγών ως ημείς απεδείξαμεν. Αυτό είναι το ζήτημα, το οποίο αδύνατον να μετατοπισθή δι΄ οιωνδήποτε επεκφυγών και διαστροφών.
ΑΘ. ΕΥΤΑΞΙΑΣ
