Εις πολύτιμον και διακεκριμένον συνεργάτην της «Ακροπόλεως» οφείλομεν το κατωτέρω σπουδαιότατον σημείωμα περί του τρόπου παροχής παρά της Εταιρίας του μονοπωλίου προκαταβολών προς τους κατόχους σταφιδοκάρπου προ της παραδόσεως αυτού, το οποίον συνιστώμεν εις την σύντονον μελέτην των ενδιαφερομένων.
ΑΠΣΟΣΟΒΗΣΙΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΩΣ
Άρθρον προσθετέον εν τω κυρούντι την σύμβασιν νόμω.
«Ο κάτοχος σταφιδοκάρπου δύναται, επί τω σκοπώ λήψεως προκαταβολής παρά του μονοπωλίου, να δηλώση ενώπιον του ειρηνοδίκου της κατοικίας του την αποθήκηνη του και το ποσόν, εις ο ανέρχεται ο εν αυτή αποταμιευμένος σταφιδόκαρπος. Περί της δηλώσεως ταύτης ο ειρηνοδίκης συντάσσει έκθεσιν κατά τα κεκανονισμένα.
Από της δηλώσεως ταύτης ουδεμία διάθεσις του δηλωθέντος σταφιδοκάρπου επιτρέπεται τω δηλώσαντι, ούτε κατάσχεσις, ή διεκδίκησις παρά τρίτων.
Ο παρά την απαγόρευσιν ταύτην διαθέσας, ή οπωσδήποτε αφαιρέσας, τον δηλωθέντα σταφιδόκαρπον, τιμωρείται με φυλάκισιν 6 μηνών μέχρι ενός έτους.
Αι προς τον ειρηνοδίκην δηλώσεις, αι εκθέσεις και τα αντίγραφα αυτών γίνονται εφ’ απλού χάρτου».
Η ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΠΑΡΟΧΗ
Άρθρον προσθετέον εις την Σύμβασιν.
«Η Εταιρία υποχρεούται να παρέχη προ της παραδόσεως του σταφιδοκάρπου προς τον κάτοχον αυτού άτοκον προκαταβολήν μέχρι του ημίσεως τιμήματος της αξίας του.
Ο υπολογισμός γίνεται επί τη βάσει του προσαγομένου υπό του δικαιούχου αντιγράφου της ενώπιον του ειρηνοδίκου της κατοικίας του συνταχθείσης εκθέσεως κατά την δήλωσιν αυτού περί του ποσού του σταφιδοκάρπου και της αποθήκης, ένθα έχει αυτόν αποτεταμιευμένον».
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΙ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟΥ
Αι δυο μεγάλαι δυσχέρειαι, εις ας θα προσκρούση το μονοπώλιον κατά την εν τη συμβάσει διατύπωσίν του, ως προς την χρησιμότητά του απέναντι του παραγωγού, είναι αι εξής:
1ον. Ο παραγωγός δεν θα δύναται να λάβη χρήμα προς εξοικονόμησίν του άμα τη συγκομιδή του προϊόντος του, καθόσον αδύνατος είναι η άμεσος παρ’ όλων παράδοσις. Επί ένα, δύο, ή και τρεις μήνας ενδέχεται να μην επιτύχη την παράδοσιν. Όθεν προς αποφυγήν της καθυστερήσεως ταύτης του τιμήματος, βεβαίως θα προστρέξη ούτος όπου ευρίσκει αγοραστήν διατεθειμένον να δεχθή αμέσως το πράγμα και πληρώση το τίμημα. Τούτο θα επιτυγχάνεται με χρηματικάς θυσίας, αι οποίαι θα υπενθυμίζουν εις τον παραγωγόν ότι η υποδούλωσίς του δεν έληξεν οριστικώς δια του μονοπωλίου.
2ον. Και όταν παραδώση και πρόκειται να πληρωθή το τίμημα από το μονοπώλιον, πάλιν εν κατασχετήριον δανειστού θα παρακωλύη την προς τον παραδώσαντα καταβολήν του τιμήματος. Ο φόβος ούτος θα κάμνη τον χρεωμένον κάτοχον να προτιμήση της φανεράς παραδόσεως προς το μονοπώλιον την λαθραίαν προς άλλους, κερδοσκοπούντος επί της στενοχωρίας του.
Δια του προτεινομένου συστήματος ευκολύνονται προκαταβολαί άνευ κινδύνου της εταιρίας, καθόσον η απειλή της ποινής θα προλάβη πάσαν του δηλωθέντος ποσού υφαίρεσιν. Ούτω δεν θα βιάζωνται τις πρώτον να παραδώση, ουδέ θα καταφεύγωσιν εις αλλοτρίας αποθήκας. Αλλά το σπουδαιότερον, ότι ούτως εξασφαλίζεται υπέρ των οφειλετών το ήμισυ τουλάχιστον του τιμήματος, καθόσον κατά την παράδοσιν το μονοπώλιον δεν θα οφείλη πλέον τω παραδίδοντι, ή το ήμισυ αυτού, και εις τούτου μόνον την κατάσχεσιν θα δικαιούνται οι δανεισταί.
Το σύστημα είναι ειλημμένον από τον νόμον περί αγροτικών ενεχυρογράφων του 1897 της Γαλλίας, του μεταβαλόντος εις γενικάς αποθήκας τας αποθήκας των αγροτών, ίνα οικονομήση υπέρ αυτών τας δαπάνας της μεταφοράς, ων δαπανών ένεκα είχεν αποτύχει, ως προς την γεωργίαν, ο γενικός νόμος περί γενικών αποθηκών.