(Ανταποκριτού μας)
ΛΟΝΔΙΝΟΝ, 21 Σεπτεμβρίου
Εξ όσων ηδυνήθην να εξακριβώσω, η ενταύθα επικρατούσα γνώμη περί του μέλλοντος της ελληνικής σταφίδος, εάν τούτο πρόκειται να βασίζεται εις τον μέχρι τούδε ενεργούμενον τρόπον της καταναλώσεως, δεν φαίνεται πολύ ενθαρρυντική. Αναλόγως προς το παραγόμενον ποσόν, το εξ αυτού μέρος, το οποίον ετησίως καταναλίσκεται εν Αγγλία, δεν είναι σπουδαίον. Ενώ δε η σπουδαιοτέρα ποσότης καταναλίσκεται συνήθως εν Γαλλία, και εκεί κατά το έτος τούτο η ζήτησις είναι μικρά, είτε ένεκα βαρυτέρου εισαγωγικού φόρου, είτε διότι η εκ της φυλλοξήρας καταστροφή δεν είναι επ’ εσχάτων ουσιωδώς μεγάλη εις τας γαλλικάς αμπέλους. Εάν δε εντός μικρού ή βραδύτερον απαλλαγούν αύται πάσης νόσου, τότε η δυσχέρεια περί την χρησιμοποίησιν του ογκωδεστέρου ποσού της ελληνικής σταφίδος θα γείνη μεγαλειτέρα, θα προκύψει δε εις τους Έλληνας σταφιδοπαραγωγούς και εις την οικονομικήν κατάστασιν της Ελλάδος εν γένει κίνδυνος ακαταμάχητος. Και κατά το έτος τούτο ακόμη, εάν δεν εμφανισθή απροσδόκητός τις εύνοια υπέρ της σταφίδος, σταφιδοκτήμονες και εργάται θα ευρεθούν προ δυσοικονομικών δυσχερειών, καθ’ ων ουδείς είναι εις θέσιν ν’ αντεπεξέλθη. Ένεκα τούτου, φρονούν οι ενταύθα ενδιαφερόμενοι, ως ήκουσα, ότι το ζήτημα τούτο της υπάρξεως ή μη δια την Ελλάδα δέον εκ των πρωτίστων να εφελκύση όλην την προσοχήν κα μέριμναν της Ελληνικής κυβερνήσεως, ήτις συσκεπτομένη σοβαρώς μετά των ειδημόνων, ζητούσα δε και τας γνώμας των εκ ταις ευρωπαϊκαίς σταφιδαγοραίς καταλλήλων προσώπων, θα δυνηθή ίσως να ανεύρη θεραπείαν τινά. Είναι ίσως φόβος μη η Ελληνική κυβέρνησις, οιαδήποτε και αν είναι αύτη, δεν κατενόησεν ακόμη τον επικείμενον κίνδυνον, είναι δε εξ άλλου ευνόητον ότι άνευ της επεμβάσεως και των ενεργειών αυτής θα αποβούν εις μάτην οι αγώνες και αι προσπάθεια του τόπου, όσον φιλότιμοι και εύστοχοι αν είναι.
