Αφ’ ης ανεφάνη το σταφιδικόν ζήτημα εν τω μέσω της γενικής οικονομικής κρίσεως του κράτους, το υπουργείον των Εσωτερικών δεν έπαυσε παρακολουθούν τας φάσεις αυτού και συλλέγον τα αναγκαία στοιχεία, άτινα θα ηδύναντο να διαφωτίσωσι την κυβέρνησιν εις την λήψιν σπουδαίων μέτρων υπέρ του κυριωτέρου των προϊόντων μας. Τοιουτοτρόπως ο κ. Ράλλης δι’ εγγράφου του της 18 7βρίου διέταξε τον νομάρχην Αχαΐας και Ήλιδος να ζητήση επί του προκειμένου την γνώμην του εμπορικού επιμελητηρίου Πατρών, των σταφιδοπαραγωγών και παντός δυναμένου ως εκ των ειδικών γνώσεων αυτού να διαφωτίση την κυβέρνησιν περί των μέτρων εκείνων, άτινα δύνανται ασφαλέστρον και ταχύτερον να φέρωσι το παρά πάντων επιδιωκόμενον αποτέλεσμα. Όμοιον έγγραφον απεστάλη και προς τους νομάρχας Μεσσηνίας, Ζακύνθου, Αργολιδοκορινθίας και Κεφαλληνίας. Ο νομάρχης Αχαϊοήλιδος συμμορφούμενος προς την διαταγήν ταύτην διεβίβασε προκαλέσας το γνωστόν ψήφισμα του Εμπορικού Συλλόγου, όπερ τότε εδημοσιεύσαμεν ολόκληρον. Ο Εμπορικός Σύλλογος δέχεται ότι αιτία της κρίσεως είναι η υπερβάλλουσα τας ανάγκας της καταναλώσεως παραγωγή, συνομολογεί δε βάσιν του προτεινομένου συστήματος σταθεράν και διαρκή ευθηνίαν. Δυστυχώς αμφότερα ταύτα, ως παρατηρεί ο νομάρχης Πατρών εν τω προς το Υπουργείον εγγράφω του αντιστρατεύονται καθόλου εις την φάσιν αυτήν του προϊόντος, μη δυναμένου υπέρ παν άλλο όμοιόν του να υποβληθή εις σταθερούς και αμεταβλήτους όρους.
Εκτός όμως τούτου ο νομάρχης Πατρών συμμορφούμενος την εις διαταγήν του υπουργείου, συνεκάλεσε παρ’ εαυτώ πολλούς εξ εκείνων, οι οποίοι ως εκ της θέσεώς των ηδύναντο να έχωσι ποιάν τινα γνώμην επί του δοκιμαζομένου σταφιδεμπορίου και το συμπέρασμα της μετ’ αυτών διασκέψεώς του υπέβαλε χθες εις το υπουργείον. «Πάντες, λέγει ο κ. νομάρχης, συνεφώνησαν ότι αιτία της σταφιδικής κρίσεως είναι η υπερβαλούσα τας ανάγκας της καταναλώσεως παραγωγή, ίνα μη αναφέρω την ήκιστα σοβαράν γνώμην ευαριθμοτάτων, καθ’ ην συνέβαλεν εις ταύτην και η υπό τινων κερδοσκόπων εν εξευτελισμέναις τιμαίς προπώλησις σταφιδοκάρπου. Ουχ ήττον κοινή υπήρξε και η γνώμη αυτών ότι η κρίσις της σταφίδος θα θεραπευθή δια μόνης της σταφίδος ταλαντευομένης μεν και κλυδωνιζομένης σήμερον, αφεύκτως όμως εν τη φυσική των πραγμάτων ισορροπία μελλούση να ανεύρη τον ευκταίον δρόμον, όπως συνέβη και άλλοτέ ποτε, ότε ένεκα διαφόρων λόγων, ήτοι νόσων ή περισσείας παραγωγής επισυνέβησαν μείζονες της παρούσης σταφιδικαί κρίσεις και ταλαιπωρίαι. Τινές μάλιστα θαρρούντες εξέθηκαν την γνώμην ότι η παρούσα κρίσις θα έχη και το αγαθόν αποτέλεσμα της εκκεντρίσεως του πέραν του πρέποντος αποκοιμηθέντος και εντός των ορίων αρχαίας πειραματικής περιοριζομένου επιχειρηματικού πνεύματος προς ανεύρεσιν νέων αγορών προς χρησιμοποίησιν του υπερχειλίζοντος προϊόντος. Τοιαύτην την γνώμην έχοντες εθεώρησαν μεν ότι παν προς αποσόβησιν της παρούσης κρίσεως γενικόν μέτρον θα ήτο αδύνατον, υπέδειξαν όμως ευχαριστούντες δια την κυβερνητικήν επί του πράγματος μέριμναν την ανάγκην της εν τω μέλλοντι δραστηριωτάτης απασχολήσεως της κυβερνητικής αντιλήψεως εν συνδυασμώ προς το ιδιωτικόν επιχειρηματικόν πνεύμα προς ανεύρεσιν νέων τρόπων και τόπων καταναλώσεως δια συστάσεως κεντρικών και δειγματοφόρων επιτροπών, αποστολών δειγμάτων και παντός τρόπου, τον οποίον ηδύνατο να υποδείξη ο κερδώος Ερμής, δανειζόμενοι αντί των πτερύγων αυτών την κυβερνητικήν πρόνοιαν. Προς πλήρωσιν του σκοπού ουδαμώς διστάζωσι να υποβληθώσιν εις ειδικήν φορολογίαν, είτε προς αγοράν δειγμάτων είτε δια τας ανάγκας των καταρτισθησομένων επιτροπών…
Ως συμπλήρωμα της γνώμης τούτης εγένετο δεκτή η υφ’ ενός των προσκληθέντων μετά πολλής πειθούς υποστηριχθείσα γνώμη της απαγορεύσεως του χαρακώματος των κλημάτων δι’ επιβολής βαρυτέρας φορολογίας επί των δια τοιαύτης ενεργείας εκβιαζόντων την φύσιν εις πλουσιωτέραν μεν κατά ποσόν, πτωχοτέραν δε κατά ποιόν παραγωγήν… Πάντες δε οι συνελθόντες ομοθύμως έσπευσαν ν’ αποδεχθώσιν ότι κατά πολύ θα ανεκουφίζετο το δοκιμαζόμενον σταφιδεμπόριον και από του νυν έτι, εάν επήρχετο τελεία κατάργησις των επί των οινοπνευμάτων φόρων… Αφ’ ενός θα ήτο δυνατή μεγίστη παραγωγή κονιάκ και οινοπνεύματος κατά πολύ υπερτέρων των εξ άλλων κατωτέρων υλικών ευρωπαϊκών τοιούτων, αφ’ ετέρου δε θ’ απεσύρετο εκ του καθ’ αυτό σταφιδεμπορίου αρκούντως μέγα ποσόν και δη εκ της χειροτέρας ποιότητος, δυνάμενον να διατίθεται επωφελής και προς δραχ. 90 έτι κατά χιλιάδα λιτρών… Άλλοτε απεστέλλοντο εις τον Πειραιά περί το 1 ½ εκατομμύριον λιτρών σταφιδοκάρπου, ήδη δεν αποστέλλεται ουδέ 1 λίτρο. Απεκρούσθη τέλος ως αναξία προσοχής η οπισθοδρομική ιδέα των δια νομοθετικών μέτρων ή φραγμών περιορισμού της παραγωγής, η οποία κατά την γνώμην ανδρών κινούντων μέγα εμπόριον του σταφιδοκάρπου πρέπει να ενισχυθή δια παντός τρόπου εξασφαλίζοντος την περαιτέρω παραγωγήν του μοναδικού προϊόντος, το οποίον η φύσις εξησφάλισεν εις την Ελλάδα ως μονοπώλιον».