(Ανταποκριτού μας)
Δεινή αχρηματία μαστίζει το Αιτωλικόν. Η σταφίς των κτηματιών μένει σχεδόν όλη αδιάθετος, αμφίβολον μάλιστα είναι, αν τινες εκάλυψαν τα έξοδα της καλλιεργείας των κτημάτων. Πολλά δε κτήματα εφέτος, αν δεν μείνουν εντελώς ακαλλιέργητα, θα καλλιεργηθούν όμως κάκιστα. Τινές κτηματίαι ήρχισαν εκριζούντες τας αμπελοφυτείας και σπείρουν δημητριακούς καρπούς εν τοις αγροίς αυτών. Συνεπώς οι περισσότεροι στερούμενοι χρηματικών εισοδημάτων, δεν προμηθεύονται ή άλλα πράγματα αναγκαιούντα προς χρήσιν των, αι δε εργασίαι των εμπόρων ηλαττώθησαν επαισθητώς.
Αφ’ ετέρου η Τράπεζα καταδιώκει απηνώς τους οφειλέτας της, εκπλειστηριάζουσα την ακίνητον περιουσίαν των δυστυχών οφειλετών δια το τίποτε. Εάν η τοιαύτη περιουσία κοστίζει επί παραδείγματι 15 χιλ. δρ., θα πωληθή δια τρεις ή τέσσαρας το πολύ χιλιάδας. Τα πλείονα δε των κτημάτων μένουν επ’ ονόματι της Τραπέζης δια την έλλειψιν υπερθεματιστών. Αλλά και ούτω κατά τι ωφελείται η Τράπεζα από τα ακίνητα, τα οποία μένουν επ’ ονόματι αυτής, ουδέν έχει χρηματικόν εισόδημα ή ελάχιστον, ενώ εάν δεν έσπευδε, θα είχε περισσότερα εισοδήματα εκ των τόκων του κεφαλαίου.
