Εν τω προχθεσινώ ημών φύλλω κατεχωρίσαμεν την γνώμην ειδήμονός τινος όσον αφορά την ριφθείσαν ιδέαν περί του εάν η σταφίς δύναται να χρησιμεύση ως τροφή των ίππων και των ημιόνων. Επί του αυτού ζητήματος εζητήσαμεν την γνώμην και του διακεκριμένου κτηνιάτρου του στρατού και της εταιρίας των τροχιοδρόμων κ. Καναβάτσογλου, όπερ κάλλιον παντός άλλου ηδύνατο να δώση γνώμην πεφωτισμένην επί αυτού. Κατά τον κ. Καναβατσόγλου, ουσία τις δια να χρησιμοποιηθή ως τροφή πρέπει να περιέχη άπαντα τα στοιχεία του οργανισμού των ζώων, αζωτούχους, λιπαράς, σακχαρώδεις και ανοργάνους. Και ου μόνον τούτο, αλλά δέον να υπάρχη και αναλογία μεταξύ αυτών. Η σταφίς περιέχει μικράν ποσότητα αζώτου και επομένως αυτή καθ’ εαυτήν είναι αδύνατος να χρησιμοποιηθή ως τροφή των ίππων, διότι δεν δύναται να παράσχη όχι μόνον τα προς θρέψιν, αλλά και τα προς συντήρησιν στοιχεία. Ηδύνατο όμως να χρησιμεύση ως τροφή μόνον εάν συνδυασθή με άλλας ουσίας εμπεριεχούσας μεγαλειτέρας ποσότητας αζώτου, ως λόγου χάριν μετά του πιτύρου.
Και είναι γνωστόν ότι πολλοί αγρόται αναμιγνύουσι το πίτυρον με σταφυλάς και ούτω πως παρεσκευασμένον το παραθέτουσιν εις τους ίππους των προς τροφήν. Αλλ’ εν τοιαύτη περιπτώσει γεννάται το ζήτημα, εάν ο τοιούτος συνδυασμός συμφέρει οικονομικώς. Και η κριθή μόνη δεν παρατίθεται ως τροφή εις τους ίππους, αλλά δίδεται μετά σανού, δια να τραφή δε καλώς εις ίππος απαιτείται 1 δραχμή και 75 λεπτά καθ’ εκάστην, εάν όμως, αντικαταστήσωμεν την κριθήν δια της σταφίδος, απαιτούνται 4 οκάδες τοιαύτης και 3 οκάδες σανού. Όσον δήποτε δε ευτελής και αν υποτεθή ότι είναι η τιμή της σταφίδος, πάντας δεν δύναταί τις να είπη ότι υπό οικονομικήν έποψιν είναι συμφερωτέρα της κριθής. Όθεν ο νεωτερισμός της εισαγωγής της σταφίδος ως τροφής των ίππων γίνεται δύσκολος, αν όχι εντελώς ακατόρθωτος.
