Όλα τα πρωτότυπα, τα ατομικά πρωτότυπα, προέρχονται εκ της υψηλής δυναστείας των Παρασκευαϊδών. Ο αρχηγός της είναι ο Φιλοποίμην, ο τελευταίος των Ελλήνων. Και περί αυτού πρόκειται. Όλοι έγραψαν περί σταφίδος θεωρητικώς. Αυτός ηθέλησεν να λύση το ζήτημα πρακτικώς. Πώς; Απλούστατα. Τρώγων σταφίδα. Πόσην; Μίαν οκάν την ημέραν. Μόνο σταφίδα; Μάλιστα. Ψωμί και σταφίδα. Ακρίδας και μέλι. Σταφίδα και ψωμί το πρωί εις τας εξ. Σταφίδα και ψωμί το μεσημέρι στας δώδεκα. Σταφίδα και ψωμί το βράδυ στας εξ. Σταφίδα στον ύπνο. Σταφίδα στον ξύπνο. Ένα είδος κούρας από σταφίδα. Ένα είδος Σταφιδοτάννερ. Δια λόγους… εθνικούς. Ο κ. Φ. Παρασκευαΐδης θα υπελόγισεν ίσως δύω εκατομμύρια Έλληνας προς μίαν οκάν σταφίδα την ημέραν, επί 365 ημέρας το έτος 730 εκατομμύρια τον χρόνον, ήτοι 91.000 τόνους. Παράγομεν 180.000 κατά μέσον όρον. Τρώγομεν τους μισούς. Πωλούμεν τους άλλους μισούς ακριβά και πάει λέγοντας.
Αλλ’ ο κ. Παρασκευαΐδης εννοεί να λύση όχι μόνον το σταφιδικόν, αλλά και το διαιτητικόν ζήτημα, ή μάλλον το ζήτημα του εμπορικού ισοζυγίου. Ήρχισε να σταφιδοτρώγη από 1ης Οκτωβρίου και ευρίσκει ότι όχι μόνον είναι καλά, αλλά και αφ’ λό,τι ήτο προν, καλλίτερα. Σηκώνεται εις τας πέντε το πρωί, κάμνει το λουτρόν του εις το Φάληρον, ένα περίπατον μέχρι Κολοκυνθούς από Φαλήρου και πίσω εις το γραφείον και τας σταφίδας του.
Η σταφιδόκουρα ήρχισεν από 1ης Οκτωβρίου. Θα την παρατείνη, ως λέγει, μέχρι δύω μηνών, δια ν’ αποδείξη εις τους Πανέλληνας ότι εις χείρας των ένεστι η λύσις του σταφιδικού προβλήματος.
